“ครูเป็นวิชาชีพชั้นสูง”
เทวา ชื่นชู
“ปาเจราจริยา โหนติ คุณุตตรานุสาสกา”
จากคำขึ้นต้นบทไหว้ครูที่เราเฝ้าเพียรท่องและระลึกถึงบุญคุณอันอเนกอนันต์ของครูผู้การุญ
มีความหมายว่า
ครูอาจารย์ผู้ใหญ่ และผู้น้อยทั้งหลาย ล้วนเป็นผู้มีพระคุณอันประเสริฐยิ่ง ในส่วนของบทลงท้ายที่กล่าวว่า “ปญญาวุฑฒิกเร เต เต ทินโนวาเท นมามิหัง” แปลว่า
ได้อบรมสั่งสอนศิษย์ให้มีวิชาความรู้
ได้ให้โอวาทตักเตือนด้วยเมตตาธรรม ข้าพเจ้าขอกราบไหว้คุณครูอาจารย์เหล่านั้นด้วยความเคารพ ดังนี้แล้ว ความหมายใด ๆ คงไร้ค่าถ้าวิชาชีพที่ได้รับการยกย่องว่า “ครู”
ไม่ประพฤติปฏิบัติตนให้เหมาะสมกับความคาดหวังของสังคม หากครูพร้อมที่จะพัฒนาศิษย์
พัฒนาตนเอง พัฒนาสังคมและประเทศชาติ จึงสมควรที่จะได้รับการยกย่องว่าเป็น “วิชาชีพชั้นสูง”
พจนานุกรมได้ให้ความหมายของคำว่า วิชาชีพ คือ อาชีพที่ต้องอาศัยวิชาความรู้
ความชำนาญ และหากเราไปดูข้อบังคับคุรุสภาว่าด้วยมาตรฐานวิชาชีพและจรรยาบรรณของวิชาชีพ
พ.ศ.2548
บัญญัติไว้ว่า วิชาชีพหมายความว่าวิชาชีพทางการศึกษาที่ทำหน้าที่หลักทางด้านการเรียนการ
สอนและการส่งเสริมการเรียนรู้ของผู้เรียนด้วยวิธีการต่างๆ รวมทั้งการรับผิดชอบการบริหารสถานศึกษาในสถานศึกษาปฐมวัย
ขั้นพื้นฐาน และอุดมศึกษา ที่ต่ำกว่าปริญญา ทั้งของรัฐ และเอกชน
และการบริหารการศึกษา นอกสถานศึกษาในระดับเขตพื้นการศึกษา ตลอดจนการสนับสนุนการศึกษาให้บริการหรือปฏิบัติงานเกี่ยวเนื่องกับการจัด
กระบวนการเรียนการสอน การนิเทศ และการบริหารการศึกษาในหน่วยงานการศึกษาต่างๆ
หากเราลองมาพิจารณาบทบาทและหน้าที่ที่ครูพึงปฏิบัติ
ปัจจุบันเหมือนกับว่าครูต้องหลายหน้าที่ในขณะเดียวกันนอกเหนือจากภาระงานสอน
บางครั้งเหมือนเป็นเจ้าหน้าที่อำเภอ คอยกรอกข้อมูลทะเบียนนักเรียน เด็กไม่มีเลขประจำตัวประชาชน ย้ายเข้าย้ายออก เกณฑ์เด็กเข้าเรียน บางครั้งเป็นแพทย์ พยาบาล ตรวจสุขภาพนักเรียน
ชั่งน้ำหนักวัดส่วนสูง บางครั้งเป็นคนช่วยแก้ปัญหาครอบครัวนักเรียน
เป็นนักสังคมสงเคราะห์คอยช่วยเหลือนักเรียนที่ไม่มีเงินรับประทานอาหารกลางวัน
ขาดแคลนทุนการศึกษา โดยมิได้หวังผลตอบแทนใด ๆ นอกจากหวังให้ศิษย์ได้เป็นคนดี
ตอบแทนสังคม
ครู
มิใช่เพียงสั่งงานให้นักเรียนทำหรือสอนให้มีวิชาความรู้เท่านั้น
วิชาชีวิตเป็นสิ่งสำคัญที่ในบทเรียนมิอาจเรียนรู้ได้ “ความรู้ท่วมหัว
เอาตัวไม่รอด” มีมากมายกลาดเกลื่อน แก้ปัญหาไม่ได้ ฆ่าตัวตาย
เผาโรงเรียนแล้วอ้างผู้ใหญ่ว่าเป็นแบบอย่าง สังคมคาดหวังและมักกล่าวโทษว่า ครู
ไม่ได้ดูแล ครูไม่ได้สอน ทุกครั้งคราวเมื่อเรื่องเกิดไปแล้ว คนเป็นครู
คงรู้สึกเสียใจ ไม่ว่าศิษย์นั้นจะกระทำลงไปเพราะเหตุผลอันใด แต่สะท้อนใจตัวเองว่า
เราสอนเขาไม่ดีหรือ?
รศ.ดร.สมบัติ นพรัก คณบดีคณะศึกษาศาสตร์
มหาวิทยาลัยนเรศวร ได้อธิบายว่า ครูเป็นวิชาชีพชั้นสูง
เหมือนวิชาชีพชั้นสูงอื่นๆ คือ มีองค์กรอิสระกำกับดูแล มีใบอนุญาตประกอบวิชาชีพครู มีมาตรฐาน และจรรยาบรรณของวิชาชีพครู
มีความรู้และประสบการณ์ด้านวิชาชีพครูโดยเฉพาะเป็นอย่างดี
ครูจึงควรมีทักษะด้านการอ่าน
เขียน พูด ฟัง คิด การทำงานเป็นหมู่คณะ การใช้เทคโนโลยี รักความเป็นครู มีความอดทน มีคุณธรรม
จริยธรรม และจรรยาบรรณ สามารถคิดแบบบูรณาการ มีทักษะด้านการ
จัดการ
มีประสบการณ์และทักษะด้านการสอน และพัฒนาบุคลิกภาพ
อาชีพครูที่เป็นทั้งวิชาชีพชั้นสูง
และครูต้องมีความรู้ ความสามารถที่หลากหลาย มีความ
ประพฤติที่ดีงาม
มีทั้งคุณธรรม จริยธรรม จึงได้รับการขนานนามว่าเป็น แม่พิมพ์ของชาติ และเป็นความคาดหวังของสังคมโดยรวม
ดังนั้น คนที่ประกอบอาชีพครู จึงควรถึงพร้อมด้วยความเป็นครูอาชีพให้มากที่สุด โดยปัจจุบันปัญหาที่อาจส่งผลให้ผลการประเมินระดับชาตินับวันยิ่งตกต่ำลง
มีสาเหตุมาจากคุณภาพครู หากมาวิเคราะห์แล้ว
น่าจะเกิดจากค่าตอบแทนครูต่ำแต่รายจ่ายสูง ภาระงานครูมีมากเกินไป ครูด้อยคุณภาพ ครูยังใช้วิธีการสอนแบบเดิมๆ
การลดความนิยมในอาชีพครู การเปลี่ยนนโยบาย สิ่งเหล่านี้ควรได้รับการเหลียวแลและเข้ามาช่วยเหลือแก้ไขปัญหาอย่างจริงจัง
ทั้งหมดทั้งปวงคงเป็นแค่ปัญหาส่วนหนึ่ง
ครูที่มีคุณภาพยังคงมีอีกมาก ครูต้นแบบ ครูดีในดวงใจ สารพัดชื่อที่จะยกย่อง
คงเป็นกำลังใจให้แก่ครูได้เป็นอย่างดี การทำผลงาน นวัตกรรมการจัดการเรียนการสอน
เพื่อพัฒนาลูกศิษย์ให้ได้รับความรู้ประสบการณ์อย่างแท้จริง
และคงมิใช่เพียงทิ้งห้อง ทิ้งนักเรียน
เพื่อไปทำผลงานหวังเพียงเงินวิทยฐานะเท่านั้น หรือผลงานที่สร้างเกิดจากการใช้เงินจ้าง
ใช้เงินซื้อรางวัลมาประดับบารมี
เยี่ยงนี้คงมิได้รับการยกย่องว่าเป็นวิชาชีพชั้นสูงแต่อย่างใด
“ตัวอย่างที่ดีมีค่ากว่าคำสอน”
สุภาษิตนี้ ยังคงใช้ได้เสมอ ดังคำกล่าวอีกหนึ่งที่ว่า “ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้
ถ้าใจเป็นครู”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น